W Polsce nadal hołduje się pracoholizmowi. A to ani już nie jest cool, ani nie przyczynia się do wzrostu dobrobytu. Polacy nadal jednak wolą spędzać za biurkiem więcej godzin niż Niemcy czy Skandynawowie. Tylko czy to sprawia, że jest nam lepiej?

Pod względem zapracowania w Europie przewyższają nas tylko Grecy. Na świecie więcej niż Polacy pracują m.in. Meksykanie. Trochę kuriozalny fakt, bo te narody również nie wybijają się w rankingach dobrobytu.  Patrząc na listę najbardziej zapracowanych można dojść do wniosku, że liczba godzin spędzonych w pracy w żaden sposób nie przekłada się na poziom dobrobytu. Dlaczego więc nadal pędzimy w tę stronę?

W krajach bardziej rozwiniętych managerowie już dawno doszli do wniosku, że taki sposób mierzenia wydajności pracy to mit. O Polskich managerach na Zachodzie, mówi się z kolei, że mają feudalną mentalność. Trzymanie pracownika przy biurku, to jeden z  charakterystycznych dla wielu polskich firm reliktów przeszłości. 

[tweetshare tweet=”Dlaczego w Polsce efektywność pracy nadal mierzymy liczbą godzin spędzonych za biurkiem? ” username=”@cyfrowinomadzi”]

Co o work-life balance myślą Polacy i dlaczego się jej boją?

Work-life balance, czyli teoria o równowadze między pracą a czasem na odpoczynek, nie polega na równym podziale czasu spędzonego w pracy i poza pracą. Koncept ten nie jest też żadnym kolejnym modnym „izmem”. Tak naprawdę to strategia zwiększająca efektywność pracy i przekładająca się na lepsze jakościowo rezulaty.

W związku z tym, że fizycznie niemożliwe jest, by stan skupienia utrzymać przez długi czas, dla równowagi potrzebujemy środowiska umożliwiającego pełen odpoczynek i regenerację. Koncept work-life balance opiera się więc na stworzeniu dwóch środowisk – jednego umożliwiającego pełne skupienie się, drugiego umożliwiającego relaks i odpoczynek.

Te środowiska mają mikro i makro skalę. Skala mikro to skala miejsca pracy, które z jednej strony powinno umożliwiać skupienie się, a z drugiej takie, w którym można odpocząć. Skala makro to skala, w której szukamy równowagi między pracą a relaksem poza pracą.

Boimy się work-life balance i trzymamy pracowników za biurkiem, choć to wcale nie przekłada się na lepsze rezulaty. Taki sposóby myślenia to relikt przeszłości. I jeśli stoją za tym jakieś obawy, to ich realne uzasadnienie może być tylko takie, że  albo zarudniamy niewłaściwych ludzi, albo trzeba zmienić firmę szkoleniową. 

Odpuść sobie czasem (by zwiększyć rezulaty)

To, że ktoś jest zapracowany, to żaden sukces. Można pracować non stop i nie mieć żadnych efektów.  Sukces to podejmowanie dokładnie przemyślanych działań, które przynoszą rezultaty. Niezależnie od tego, czy jesteś częścią zespołu, czy jesteś własnym szefem, tylko część działań, jakie podejmujesz, przynosi wymierne efekty. W produktywności chodzi o to, by właśnie na nich się skupić, odpuszczajac sobie to co zajmuje dużo czasu, a wiele nie wnosi.

Dobrze obrazuje to zasada Pareto, która każe wyodrębnić 20% czynności, jakie podejmujemy (które przynoszą 80% rezultatów), i skupić się tylko na nich, minimalizując znaczenie pozostałych zadań albo całkowicie je sobie odpuszczając.

Zasada Pareto w praktyce:
• 20% klientów przynosi 80% zysków,
• 20% kierowców powoduje 80% wypadków,
• 20% ubrań nosimy przez 80% czasu,
• 20% pracowników generuje 80% produktów.

Skreślając z listy zadań czyności, które nie przynoszą rezulatów mamy więcej czasu na odpoczynek, co z kolei jest potrzebne do tego, by utrzymać wysoką produktywność i uniknąć wypalenia się.

Trzymanie pracownika za biurkiem zabija efektywność

Serio, ale nie jest możliwe, by być  ultra-produktywnym przez 8 godzin dziennie. By pracować wydajnie potrzebne są przerwy na odpoczynek i pełen relaks. 

Powinniśmy przestać postrzegać pracę przez pryzmat bycia zapracowanym i przez liczbę godzin spędzonych za biurkiem, a zacząć koncentrować się na rezultatach, na produktywności i odpoczynku. To jest to „sprężenie się” vs. „rozprężenie się”, które przynosi efekty. Obie części równania są niezbędne.

Powinniśmy również przestać pokazywać wybitnie “zapracowane” osoby, jako dobre przykłady do naśladowania. Wkurza mnie to, że w Polsce  nadal hołduje się pracoholizmowi. To nie jest cool.  I w ten sposób wskazujemy ślepą uliczkę kolejnym pokoleniom. 

Zamiast „pracować”, lepiej skupić się na tym, by przez kilka godzin dziennie tworzyć, czyli poświęcić czas na wykonanie konretych, przemyślanych zdań, a resztę czasu poświęcić na regenerację, bo przepracowany umysł nie jest efektywny.

Challenge – zmień coś już teraz 

Jakie 20% zadań, jakie wykonujesz w swojej pracy, przekłada się na 80% rezultatów?

Skup się tylko na nich, maksymalnie ograniczając czas poświęcony na resztę zadań i rezerwując więcej czasu na pełen odpoczynek i regenerację.

Podziel swój dzień według zasady: czas na produktywność, czas na planowanie, czas komunikację i ustalenia z innymi, czas na pełną regenerację i odpoczynek.

Jesteś z nami?  

1. Spotkajmy się w grupie Cyfrowi Nomadzi na Facebooku!
2. Podłącz się do nas na Fanpage’u Cyfrowych Nomadów.
3. Zapisz się poniżej do newslettera: narzędzia, wskazówki i zaproszenia na darmowe warsztaty online.
4. Ty głosujesz na najlepsze treści w blogosferze.  Udostępnij, jeśli chcesz wspierać rozwój  bloga Cyfrowi Nomadzi.